12 november 2008

1 Het aantal arbeidsuren wordt vastgesteld volgens het schema “Vaststelling totaal aantal arbeidsuren”, dat is opgenomen in de Diocesane Regeling Salariëring kerkmusicus (Bijlage II).
Uitgangspunt voor de vaststelling van de beloningsstructuur is een maximum van 26 uren per week. In de honorering is de voorbereidingstijd begrepen.

2 Het salaris wordt bepaald per maand door vermenigvuldiging van het aantal arbeidsuren volgens lid 1 met het bedrag per uur volgens lid 3 en deling van de uitkomst door 12.

3 De bedragen per uur worden vastgesteld naar het bevoegdheidsniveau conform de Interdiocesane Regeling voor de Kerkmuziek (Bijlage II, punt 1).

4 De bedragen per uur worden vastgesteld naar bevoegdheid en naar uitoefening van de gecombineerde dan wel enkelvoudige functie van dirigent en/of organist. De uurbedragen worden jaarlijks per 1 januari geïndexeerd volgens de “gemengde index”, welke het gemiddelde is van:

a de Totaal Consumentenprijsindex, werknemersgezinnen met een laag inkomen, afgeleid;

b en het indexcijfer van de CAO-lonen per maand, inclusief bijzondere beloningen particulier bedrijf.

De formule voor de salarisaanpassing per 1 januari van het jaar x luidt:

A= {consumentenprijsindex (aug x-1) - cons. prijsindex (aug x-2)}x {100 : consumentenprijsindex (aug x-2)}

B= {loonindex (aug x-1) - loonindex (aug x-2)} x {100 : loonindex(aug x-2)}

De salarisverhoging voor het jaar x bedraagt

A + B
––––– %
2

Deze uurbedragen worden jaarlijks gepubliceerd in de Diocesane Regelingen.

5 Indien de werknemer, die de functies van organist en dirigent combineert, voor die functies ongelijke bevoegdheidsniveaus bezit, wordt het uurbedrag van het hoogste bevoegdheidsniveau in een enkelvoudige functie vermeerderd met 50% van het bedrag, dat voor het lagere bevoegdheidsniveau in enkelvoudige functie geldt.

12 november 2008

1          Tenzij ernstige belangen van de te verrichten werkzaamheden zich daartegen verzetten, wordt in verband met bijzondere omstandigheden aan de werknemer buitengewoon verlof met behoud van salaris verleend.

2          Onverkort hetgeen ter zake wordt bepaald in 7:629, lid 4 BW bedraagt het buitengewoon verlof op de betreffende kalenderdag:

a          bij ondertrouw van de werknemer: één dag;

b          bij huwelijk (burgerlijk en/of kerkelijk tezamen) van de werknemer: in totaal vier dagen;

c          bij huwelijk van bloed- en aanverwanten in de eerste en de tweede graad: één dag;

d          bij bevalling van echtgenote van de werknemer: twee dagen;

e          bij overlijden:

1          van de echtgeno(o)t(e) of inwonende eigen, stief-/ pleegkinderen en inwonende kleinkinderen of inwonende (schoon-)ouder: van de dag van overlijden tot en met de dag van de begrafenis of crematie;

2          van eigen, stief-/pleegouders, schoonouders of niet inwonende eigen, stief-/pleegkinderen en niet inwonende kleinkinderen: twee dagen;

3          van eigen, stief-/pleegbroers, -zusters, grootouders, zwagers of schoonzusters: één dag.

f           indien de werknemer is belast met de regeling van de begrafenis of crematie van de onder e sub 2 en 3 genoemde bloed- en aanverwanten: vier dagen;

g          afgezien van het bepaalde onder e: voor het bijwonen van de begrafenis van personen bedoeld onder e sub 2 en 3: één dag;

h          ingeval van overlijden in het buitenland zal de duur van het verlof in overleg met de werknemer door de werkgever worden vastgesteld;

i                       bij 25- en 40-jarig huwelijksjubileum van de werknemer en bij 25-, 40-, 50- en 60-jarig huwelijksjubileum van eigen, stief-/pleegouders of schoonouders: één dag;

j                       bij 12 1/2-jarig dienstjubileum: één dag;

k                      bij 25- en 40-jarig dienstjubileum van de werknemer: twee dagen;

l                       bij verhuizing van de werknemer, die op het moment van de verhuizing een eigen huishouding voert: twee dagen per kalenderjaar;

m         voor het bijwonen van de priesterwijding of eeuwige professie van bloed- en aanverwanten in de eerste en tweede graad: één dag;

n          indien de werknemer lid is van of afgevaardigde naar een landelijk of regionaal bestuursorgaan van één der erkende werknemersorganisaties voor het bijwonen van vergaderingen van dat orgaan - ten hoogste zes dagen per jaar;

o          indien de werknemer lid is van een erkende werknemersorganisatie voor het bijwonen van de door die werknemersorganisatie georganiseerde vormings- en opleidingsdagen - ten hoogste twee dagen per jaar.

3          In de volgende gevallen zal de duur van het verlof van geval tot geval, in overleg met de werknemer, door de werkgever worden vastgesteld:

a          bij ernstige ziekte van de echtgenoot of echtgenote van de werknemer, van zijn inwonende eigen, stief-/ pleegkinderen of van eigen, stief-/pleegouders of schoonouders;

b          voor het bijwonen van vergaderingen en zittingen van bestuurs- en adviescommissies en colleges ten behoeve van het eigen functioneren en voor het verrichten van daaruit voortvloeiende werkzaamheden ten behoeve van deze commissies en colleges, een en ander voorzover zulks niet in de vrije tijd kan geschieden;

c          tenzij de belangen van de te verrichten werkzaamheden zich daartegen verzetten, voor het bijwonen van vergaderingen en zittingen van publiekrechtelijke colleges, waarin de werknemer is benoemd of gekozen, en voor het verrichten van daaruit voortvloeiende werkzaamheden ten behoeve van deze colleges, een en ander voorzover zulks niet in vrije tijd kan geschieden;

d          in alle andere bijzondere omstandigheden, waarin de billijkheid van een verzoek om buitengewoon verlof door de werkgever is vastgesteld.

4          Indien de werknemer een vaste vergoeding ontvangt uit de functie, waarvoor hem in lid 3 sub c bedoelde verlof wordt verleend, wordt op zijn salaris een inhouding toegepast over de tijd, dat hij het verlof geniet. Deze inhouding gaat hetgeen hij geacht kan worden te ontvangen als vaste vergoeding voor de met het verlof overeenkomende tijd in de bedoelde functie niet te boven.

5          In bijzondere gevallen kunnen de werkgever en de werknemer buitengewoon verlof zonder salaris overeenkomen.

12 november 2008

1          Dit artikel is niet van toepassing tenzij uitdrukkelijk met de werknemer overeengekomen.

2          Overwerk is het werk dat aan de werknemer door de werkgever opgedragen wordt en waardoor de voor de werknemer vastgestelde werktijd wordt overschreden.

3          Overwerk dient zoveel mogelijk te worden voorkomen, doch is verplicht indien door bijzondere omstandigheden met een incidenteel karakter, het dienstbelang zulks vordert.

4          Voor het verrichten van overwerk wordt compensatie gegeven in honorering of werkvrije uren, in aantal gelijk aan het aantal uren overwerk.

5          Het bepaalde in dit artikel is niet van toepassing indien:           

a          meer werk wordt verricht door een werknemer, die daartoe geen opdracht van of namens de werkgever heeft gekregen;           

b          bij het aanvaarden van zijn functie met de werknemer is overeengekomen, dat hij ook op andere dan de vastgestelde tijden zal werken;           

c          incidenteel gedurende ten hoogste een half uur vóór en/of aansluitend aan de werktijd wordt gewerkt;           

d          de totale gemiddelde arbeidstijd van een werknemer het aantal overeengekomen arbeidsuren niet overschrijdt.

12 november 2008

12 november 2008

1          De werknemer is verplicht zich te houden aan de door de werkgever vastgestelde werktijden. Indien en voorzover het belang van het werk dat naar oordeel van de werkgever noodzakelijk maakt, is de werknemer verplicht tijdelijk ook op andere dan de voor hem vastgestelde werktijden te werken.

2          De aard van een functie kan met zich meebrengen dat op onregelmatige tijden wordt gewerkt.

12 november 2008

1          In geval van ziekte/arbeidsongeschiktheid moeten de algemene voorschriften van het Burgerlijk Wetboek en van de desbetreffende sociale verzekeringswetgeving in acht worden genomen.           

De volgende bepalingen vormen daarop een aanvulling.

2          a          De werknemer, die wegens ziekte/arbeidsongeschiktheid verhinderd is zijn werkzaamheden te verrichten, heeft gedurende 24 maanden recht op aanvulling van het doorbetaalde loon op grond van 7:629 BW respectievelijk van de uitkering, die hij ontvangt op grond van enige bij of krachtens de wet geldende verzekering. Deze aanvulling op de uitkering strekt ertoe, dat de werknemer zijn nettosalaris behoudt.

b          Onder nettosalaris wordt verstaan het inkomen dat wordt afgeleid van de som van:

            1          het bruto maandsalaris, dat de werknemer geniet op het moment dat de arbeidsongeschiktheid ontstaat;

            2          die bestanddelen, die voorts nog als loon worden aangemerkt in de dagloonregeling Ziektewet en Wet op de Arbeidsongeschiktheidsverzekering.                       

De hoogte van de onder b.2 genoemde bestanddelen wordt op maandbasis gemeten over een periode van 3 maanden voorafgaand aan de maand, waarin de arbeidsongeschiktheid is opgetreden.

c          Bijstelling van het in lid 2 onder a. bedoelde nettosalaris zal plaatsvinden:

            1          indien het bruto maandsalaris wijziging ondergaat, tengevolge van: 

                       a          toekenning van een periodieke verhoging gedurende de arbeidsongeschiktheid; 

                       b          wijziging van de salarisopbouw. 

           2          door fiscale wijzigingen en wijzigingen in de sociale verzekeringspremies, voorzover deze worden ingehouden.

3          Indien de werknemer na beëindiging van zijn arbeidsongeschiktheid zijn werkzaamheden heeft hervat en binnen een termijn van vier weken na deze hervatting opnieuw arbeidsongeschikt wordt, zal de tweede arbeidsongeschiktheid voor de duur van de aanvullende uitkering als een voortzetting van de eerste worden beschouwd.

4          Het recht op aanvullende uitkering, als bedoeld in het tweede lid ad a van dit artikel, vervalt op het tijdstip, waarop de dienstbetrekking een einde neemt.

5          Het recht op aanvullende uitkering als bedoeld in het tweede lid ad a van dit artikel kan door de werkgever geheel of gedeeltelijk vervallen worden verklaard:

            a          indien blijkt, dat de werknemer geen medewerking verleent die in redelijkheid van hem verwacht mag worden aan maatregelen ter bevordering van de terugkeer in het arbeidsproces bij de werkgever;

            b          indien blijkt, dat de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van bepaalde feiten, die door de werknemer bij het opmaken van een geneeskundige verklaring zijn verzwegen;

            c          indien blijkt, dat de arbeidsongeschiktheid het gevolg is van opzet of buitensporigheden van de werknemer tenzij hem daarvan op grond van zijn psychische toestand geen verwijt kan worden gemaakt;

            d          indien de werknemer zich schuldig maakt aan gedragingen, welke zijn genezing belemmeren;

            e          indien de aanspraak op uitkering ingevolge de Ziektewet of WAO geheel of gedeeltelijk komt te vervallen, tenzij zulks aan de werkgever te wijten is.

6          Indien als gevolg van een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid, de WAO-uitkering en de daarop aanvullende verzekeringsuitkering lager zijn dan 70% van het in lid 2 bedoelde salaris, wordt de aanvulling op evenredige wijze verlaagd.

7          Op de aanvulling overeenkomstig de bepalingen van dit artikel bestaat geen aanspraak, indien en voorzover de werknemer ter zake van schade, die hij tengevolge van zijn arbeidsongeschiktheid lijdt, krachtens een wettelijke bepaling een recht op schadevergoeding tegenover een derde kan doen gelden, waarbij het bepaalde in 7:629 BW wordt uitgesloten. In dat geval doet de werkgever aan de werknemer als voorschot op de te ontvangen schadevergoeding uitkeringen ter grootte van de in dit artikel bedoelde aanvulling van het salaris onder de voorwaarde dat de werknemer zijn aanspraken op schadevergoeding ter zake aan de werkgever cedeert. De werkgever zal het voorschot met de schadevergoeding verrekenen en het meerdere aan de werknemer uitbetalen.

12 november 2008

1          Het vakantietoeslagjaar loopt van 1 juni van enig jaar tot en met 31 mei van het daarop volgende jaar.

2          Jaarlijks voor eind mei zal de werkgever aan de werknemer een vakantietoeslag betalen, die op basis van het jaarsalaris 8% of het wettelijk vastgestelde lagere maximum bedraagt.

3          Indien de arbeidsovereenkomst voor de datum van uitbetaling wordt beëindigd, zal bij de laatste salarisafrekening de vakantietoeslag worden uitbetaald in verhouding tot de duur van de arbeidsovereenkomst gedurende het vakantietoeslagjaar.

4          Onder jaarsalaris wordt verstaan het totaal van de in het vakantietoeslagjaar verdiende bruto maandsalarissen.

5          Door de werkgever zal aan de werknemer, die aanspraak heeft op een vakantietoeslag krachtens de wao overeenkomstig het bepaalde in artikel 22 van dit reglement, een zodanige aanvulling op die vakantietoeslag worden betaald, dat de werknemer in totaal een vakantietoeslag ontvangt, welke overeenkomt met hetgeen waarop hij krachtens artikel 17, lid 4 en dit artikel aanspraak zou hebben gemaakt, indien hij niet arbeidsongeschikt zou zijn geweest.

12 november 2008

In geval van ziekte/arbeidsongeschiktheid is de werknemer, onverminderd de krachtens de wettelijke verzekeringen op hem rustende verplichtingen, gehouden:

a          de werkgever terstond van de arbeidsongeschiktheid en zo mogelijk van de vermoedelijke duur daarvan op de hoogte te stellen;

b          geneeskundige hulp in te roepen en de gegeven voorschriften op te volgen;

c          na zijn herstel de werkgever daarvan in kennis te stellen en de werkzaamheden te hervatten.

12 november 2008

1          De werknemer heeft in elk kalenderjaar de volgende aanspraak op vakantie met behoud van salaris:           

tot 21 jaar:                  11% van het totaal aantal arbeidsuren per jaar.           

van 21 t/m 44 jaar      10% van het totaal aantal arbeidsuren per jaar.           

van 45 t/m 49 jaar      11% van het totaal aantal arbeidsuren per jaar.           

van 50 t/m 54 jaar      12% van het totaal aantal arbeidsuren per jaar.           

van 55 t/m 59 jaar      13% van het totaal aantal arbeidsuren per jaar.           

vanaf 60 jaar               15% van het totaal aantal arbeidsuren per jaar.

2          Voor elke kalendermaand, waarin de werknemer in dienst is of zal zijn, bedraagt de vakantie 1/12 deel van de per jaar vastgestelde vakantie.           

Een maand, waarin het dienstverband voor de 16e is ingegaan of na de 15e is beëindigd, wordt voor de bepaling van de vakantie als een volle kalendermaand beschouwd.

3          Vakantiedagen, welke de werknemer tengevolge van arbeidsongeschiktheid niet heeft genoten, worden hem alsnog verleend, mits de werkgever onmiddellijk in kennis is gesteld van de arbeidsongeschiktheid en van de verblijfplaats van de werknemer.           

De werkgever kan van de werknemer bewijsstukken vorderen, waaruit het feit en de duur van de arbeidsongeschiktheid blijken.

4          De werknemer, die tengevolge van arbeidsongeschiktheid zijn werkzaamheden niet heeft verricht, heeft aanspraak op vakantie gedurende zijn arbeidsongeschiktheid. Deze aanspraak op vakantie kan echter nooit betrekking hebben op een langer tijdvak dan een jaar.

5          De vakantie wordt verleend in het kalenderjaar, waarin de aanspraak erop is of zal ontstaan. In bijzondere gevallen kan op verzoek van de werknemer een gedeelte van de vakantie in het eerstvolgende kalenderjaar worden verleend.

6          Behoudens in het geval, bedoeld in 7:641 BW wordt het recht op vakantie niet omgezet in een aanspraak op betaling.

7          De vakantie wordt zodanig verleend, dat gedurende eenmaal per jaar een periode van tenminste drie weken aaneengesloten vakantie kan worden genoten.

8          De werknemer overlegt tijdig met de werkgever teneinde zijn vakantie op een bepaald tijdstip te kunnen opnemen.

9          Indien bij het beëindigen van de dienstbetrekking blijkt, dat het aantal opgenomen vakantiedagen meer is dan waarop aanspraak heeft bestaan, dan zullen deze teveel genoten vakantiedagen ofwel op het laatst uit te betalen salaris worden ingehouden, of door extra werkdagen worden gecompenseerd.

10        In geval van vakantie of andersoortige afwezigheid of verhindering zal de werknemer op verzoek van de werkgever zo goed mogelijk bijdragen aan een regeling tot vervanging.

12 november 2008

1          De werkgever neemt de kosten van de liturgische uitvaartdienst voor een werknemer die in de kerkelijke instelling werkzaam was op het moment van overlijden voor zijn rekening, tenzij bij de testamentaire voorziening of anderszins door de overledene anders is bepaald.

2          Bij overlijden van een werknemer kent de werkgever een uitkering toe ter grootte van drie maanden salaris volgens het op de dag vóór het overlijden geldende brutosalaris, uit te betalen aan:

            -           de echtgenoot(note), van wie de overleden werknemer niet duurzaam gescheiden leefde;

            -           bij ontstentenis van een echtgenoot(note) als vorenbedoeld de minderjarige kinderen;

            -           bij ontstentenis van vorenbedoelde categorieën degenen, voor wie de overledene grotendeels voorzag in de kosten van bestaan.

3          De overlijdensuitkering bedoeld in lid 2 wordt verminderd met het bedrag van de uitkering, dat aan de in lid 2 genoemde personen ter zake van het overlijden van de werknemer toekomt krachtens de wettelijke ziekte- of arbeidsongeschiktheidsverzekering.

12 november 2008

12 november 2008

1          Indien de werknemer gedurende een of meer dagen binnen een bepaald tijdsbestek een studie of cursus volgt die nodig wordt geacht voor het goed vervullen van de door hem uitgeoefende functie of ter bevordering van de ten dienste van de door hem uitgeoefende functie wenselijke deskundigheid, kan de werkgever hem daarvoor een studiekostenvergoeding toekennen, voorzover de geldmiddelen daartoe beschikbaar zijn.

2          De werkgever vergoedt in beginsel 75% van de werkelijke kosten van de studie of cursus, bestaande uit het studie- of cursusgeld, reis- en verblijfkosten, materiaal en leermiddelen. Ingeval de werknemer de studie of cursus volgt op initiatief en verzoek van de werkgever wordt de vergoeding aangevuld tot 100% van de werkelijke kosten.

3          De studiekostenvergoeding bedraagt maximaal een bedrag per jaar overeenkomstig de Diocesane Regelingen.

4          De studiekostenvergoeding is niet van kracht, indien de werknemer een studie of cursus volgt tot verwerving van niet ten dienste van de door de hem uitgeoefende functie noodzakelijke of wenselijke deskundigheid.

5          Wanneer de werkgever besluit een studiekostenvergoeding toe te kennen, legt het in een schriftelijke overeenkomst met de werknemer tevens vast of en op welke wijze de studiekostenvergoeding door de werknemer zal worden terugbetaald, indien de studie onvoltooid blijft of indien de werknemer na voltooiing van zijn studie binnen 2 jaar zijn uitgeoefende functie beëindigt.